Van zijn jongste broer, kreeg Lucas voor zijn verjaardag een tweedehands racefiets.
Die stond nog in de schuur thuis.
Loes bracht de fiets achter in de kofferbak naar het ziekenhuis.
De code van de fietsenstalling moest Lucas wel op een briefje schrijven, want cijfercombinaties vond hij moeilijk. Het indrukken op het paneel werkte op zijn zenuwen, maar uiteindelijk lukte het toch!
Maar, er moest nog wel een slot op de fiets komen.
Toen de groep een keer de stad in ging, kocht Lucas in een fietswinkel een cijferslot.
Doordat de anderen geen geld hadden, voelde Lucas zich met een briefje van 25 erg opgelaten en ongemakkelijk.
In het restaurant bij V&D boven, tracteerde de leiding op koffie. Aan een tafeltje een eindje verderop zat een stel uit het dorp.
Lucas zag ze in een flits en schrok!
ôWat zullen die nu gaan denken ? Wat doet hij daar? Wat is dat voor een groep?
#
Zagen ze dat hij onder de medicijnen zat? Aan wie gaan ze dit het eerst doorvertellen?ö
Het zou als een lopend vuurtje door het hele dorp gaan, dat was wel zeker!
Uiteindelijk hielp Ko met het vastzetten van het slot.
En toen brak het moment aan: hij mocht echt naar buiten, het ziekenhuisterrein af!
Mocht hij tussen de middag, na het eten, even een luchtje scheppen en een klein blokje om de kliniek heen lopen, op de fiets gaat zo iets veel sneller en verder.
Onzeker, onwennig, stuntelig, wat met de versnellingen haspelend, reed hij de Kaldenkerkerweg bergop, langs voetbalstadion de Koel, over de rotonde met druk vrachtverkeer, naar Duitsland.
Ergens waar hij dus nog nooit van zijn leven was geweest!
Hij moest maar zorgen, dat hij niet verdwaalde, zo afwezig als hij momenteel was.
Toen het wat te angstig werd, kreeg Lucas hulp van boven en keerde om.
#
Hij zag herkenbare punten om de weg terug te vinden.
Het was herfstweer, nat en zonder spatbord raakte het trainingsvest al gauw met modder besmeurd.
Heelhuids aangekomen, had de secretaresse ongeduldig zitten wachten, waar hij toch bleef.
Lucas kreeg namelijk een rondleiding aangeboden door de ziekenhuiskeuken.
Al verborg hij vol schaamte het spoor verse modderspatten, de koks zullen het vast wel gezien hebben.
